Het gebouw
Het gebouw
Het gebouw
Locatie
De Nieuwe Kerk aan het Spui is een van de meest markante gebouwen van Den Haag. Opgericht in 1656 is de Nieuwe Kerk een van de oudste gebouwen in de Haagse binnenstad en tevens een Rijksmonument. Door haar rijke historie, indrukwekkende architectuur en fraaie ligging is de kerk met recht één van de mooiste plekken van de stad te noemen De Nieuwe Kerk behoort tot de Top 100 der Nederlandse UNESCO-monumenten en wordt daarin in één adem genoemd tussen locaties als het Rijksmuseum, Huis ten Bosch en Paleis op de Dam. De Nieuwe Kerk werd in 1649-1656 gebouwd nadat de Grote Kerk te klein was geworden. De kerk lag voor de demping van de grachten op een eiland tussen het Spui, de Rotterdamse Veerkade, Amsterdamse Veerkade, Stille Veerkade, Paviljoensgracht en St. Antonisburgwal (de huidige Gedempte Gracht).
Locatie
De Nieuwe Kerk aan het Spui is een van de meest markante gebouwen van Den Haag. Opgericht in 1656 is de Nieuwe Kerk een van de oudste gebouwen in de Haagse binnenstad en tevens een Rijksmonument. Door haar rijke historie, indrukwekkende architectuur en fraaie ligging is de kerk met recht één van de mooiste plekken van de stad te noemen De Nieuwe Kerk behoort tot de Top 100 der Nederlandse UNESCO-monumenten en wordt daarin in één adem genoemd tussen locaties als het Rijksmuseum, Huis ten Bosch en Paleis op de Dam. De Nieuwe Kerk werd in 1649-1656 gebouwd nadat de Grote Kerk te klein was geworden. De kerk lag voor de demping van de grachten op een eiland tussen het Spui, de Rotterdamse Veerkade, Amsterdamse Veerkade, Stille Veerkade, Paviljoensgracht en St. Antonisburgwal (de huidige Gedempte Gracht).
Locatie
De Nieuwe Kerk aan het Spui is een van de meest markante gebouwen van Den Haag. Opgericht in 1656 is de Nieuwe Kerk een van de oudste gebouwen in de Haagse binnenstad en tevens een Rijksmonument. Door haar rijke historie, indrukwekkende architectuur en fraaie ligging is de kerk met recht één van de mooiste plekken van de stad te noemen De Nieuwe Kerk behoort tot de Top 100 der Nederlandse UNESCO-monumenten en wordt daarin in één adem genoemd tussen locaties als het Rijksmuseum, Huis ten Bosch en Paleis op de Dam. De Nieuwe Kerk werd in 1649-1656 gebouwd nadat de Grote Kerk te klein was geworden. De kerk lag voor de demping van de grachten op een eiland tussen het Spui, de Rotterdamse Veerkade, Amsterdamse Veerkade, Stille Veerkade, Paviljoensgracht en St. Antonisburgwal (de huidige Gedempte Gracht).
Architectuur
De Nieuwe Kerk werd ontworpen door timmerman Pieter Noorwits met assistentie van Bartholomeus van Bassen en geldt als een hoogtepunt van de vroege protestantse kerkelijke architectuur in Nederland. Zoals veel kerken uit die tijd is de Nieuwe Kerk een centraalbouw. In tegenstelling tot andere centraalbouwen heeft de kerk echter geen eenvoudige cirkelvormige of veelzijdige plattegrond, maar bestaat de ruimte uit twee achtzijdige delen die met elkaar verbonden zijn door een iets smaller deel waarin de preekstoel werd opgesteld. De architectuur van de kerk vertoont elementen van zowel renaissance als classicisme. Het immense dak rust louter op de buitenmuren, waarbij zuilen ontbreken. Beide bouwmeesters stierven voordat de kerk in gebruik genomen werd en daardoor ontstond de legende dat Van Bassen zelfmoord gepleegd zou hebben omdat hij niet gerust was op de betrouwbaarheid van de dakconstructie. Deze heeft echter sinds 1656 nooit problemen gegeven. De kleine kerktoren bevat een klokkenstoel met twee luidklokken van de Haagse klokkengieter Coenraad Wegewaert uit 1656, met een diameter van resp. 100,2 en 81,5 cm. Wegewaert vervaardigde ook het smeedijzeren torenuurwerk met dubbel slaguurwerk, dat later een automatisch opwindmechaniek kreeg. Een deel van het kerkmeubilair, zoals de preekstoel en het doophek, is nog origineel. Door de bestemming tot evenementenlocatie en concertzaal is een deel van de originele kerkbanken niet meer aanwezig. In de kerk bevonden zich in de 18de eeuw graven en rouwborden. De rouwborden moesten op last van de Franse overheersers in 1795 verwijderd worden. Een twaalftal grafstenen zijn in de muren gemetseld van de kelder. In de kerktuin bevindt zich het grafmonument van Baruch Spinoza.
Architectuur
De Nieuwe Kerk werd ontworpen door timmerman Pieter Noorwits met assistentie van Bartholomeus van Bassen en geldt als een hoogtepunt van de vroege protestantse kerkelijke architectuur in Nederland. Zoals veel kerken uit die tijd is de Nieuwe Kerk een centraalbouw. In tegenstelling tot andere centraalbouwen heeft de kerk echter geen eenvoudige cirkelvormige of veelzijdige plattegrond, maar bestaat de ruimte uit twee achtzijdige delen die met elkaar verbonden zijn door een iets smaller deel waarin de preekstoel werd opgesteld. De architectuur van de kerk vertoont elementen van zowel renaissance als classicisme. Het immense dak rust louter op de buitenmuren, waarbij zuilen ontbreken. Beide bouwmeesters stierven voordat de kerk in gebruik genomen werd en daardoor ontstond de legende dat Van Bassen zelfmoord gepleegd zou hebben omdat hij niet gerust was op de betrouwbaarheid van de dakconstructie. Deze heeft echter sinds 1656 nooit problemen gegeven. De kleine kerktoren bevat een klokkenstoel met twee luidklokken van de Haagse klokkengieter Coenraad Wegewaert uit 1656, met een diameter van resp. 100,2 en 81,5 cm. Wegewaert vervaardigde ook het smeedijzeren torenuurwerk met dubbel slaguurwerk, dat later een automatisch opwindmechaniek kreeg. Een deel van het kerkmeubilair, zoals de preekstoel en het doophek, is nog origineel. Door de bestemming tot evenementenlocatie en concertzaal is een deel van de originele kerkbanken niet meer aanwezig. In de kerk bevonden zich in de 18de eeuw graven en rouwborden. De rouwborden moesten op last van de Franse overheersers in 1795 verwijderd worden. Een twaalftal grafstenen zijn in de muren gemetseld van de kelder. In de kerktuin bevindt zich het grafmonument van Baruch Spinoza.
Architectuur
De Nieuwe Kerk werd ontworpen door timmerman Pieter Noorwits met assistentie van Bartholomeus van Bassen en geldt als een hoogtepunt van de vroege protestantse kerkelijke architectuur in Nederland. Zoals veel kerken uit die tijd is de Nieuwe Kerk een centraalbouw. In tegenstelling tot andere centraalbouwen heeft de kerk echter geen eenvoudige cirkelvormige of veelzijdige plattegrond, maar bestaat de ruimte uit twee achtzijdige delen die met elkaar verbonden zijn door een iets smaller deel waarin de preekstoel werd opgesteld. De architectuur van de kerk vertoont elementen van zowel renaissance als classicisme. Het immense dak rust louter op de buitenmuren, waarbij zuilen ontbreken. Beide bouwmeesters stierven voordat de kerk in gebruik genomen werd en daardoor ontstond de legende dat Van Bassen zelfmoord gepleegd zou hebben omdat hij niet gerust was op de betrouwbaarheid van de dakconstructie. Deze heeft echter sinds 1656 nooit problemen gegeven. De kleine kerktoren bevat een klokkenstoel met twee luidklokken van de Haagse klokkengieter Coenraad Wegewaert uit 1656, met een diameter van resp. 100,2 en 81,5 cm. Wegewaert vervaardigde ook het smeedijzeren torenuurwerk met dubbel slaguurwerk, dat later een automatisch opwindmechaniek kreeg. Een deel van het kerkmeubilair, zoals de preekstoel en het doophek, is nog origineel. Door de bestemming tot evenementenlocatie en concertzaal is een deel van de originele kerkbanken niet meer aanwezig. In de kerk bevonden zich in de 18de eeuw graven en rouwborden. De rouwborden moesten op last van de Franse overheersers in 1795 verwijderd worden. Een twaalftal grafstenen zijn in de muren gemetseld van de kelder. In de kerktuin bevindt zich het grafmonument van Baruch Spinoza.
Neem vrijblijvend contact op
En ontdek wat voor evenement u kunt organiseren in de Nieuwe kerk.
Copyright © NKDH B.V.
Huren
Agenda
Gebouw
Over ons
Copyright © NKDH B.V.
Huren
Agenda
Gebouw
Over ons
Copyright © NKDH B.V.